AMA MUTLUYUM

Bugün hava güneşli,

Mutluyum.

Çünkü her şeye rağmen ,

Nefes alıyorum.

 

Dün en yakın arkadaşımla,

Kavga ettim.

Ama mutluyum.

Nasıl olsa barışım var.

 

Dünden önceki gün yaşlı bir teyzeye çarptım.

Ama mutluyum.

Çünkü birine yardım etmiş oldum.

 

Geçen hafta köpeğimi azarladım.

Ama mutluyum.

Çünkü vicdan azabı çekince,

Köpeğimi sevmem gerektiğini,

Vicdanlı olduğumu öğrendim.

 

Yasemin AÇIKGÖZ   9-F

                                        ANLADIM Kİ HAYAT ZORMUŞ

      

           Çok zor günler geçiriyordum,

             Yaşıyordum ama kahroluyordum.

             Sebebini çok iyi biliyordum .

            Çünkü yanımda yoksun anne.

 

            İçim kan ağlıyordu sanki,

           Eriyordum günden güne.

         Dalıyordum,kalıyordum öylece saatlerce,

          Çünkü yanımda yoksun anne.

                                      

       Hayat zordur derdin hep bana,

    Umursamazdım, güler geçerdim bu laflara…

     Ama şimdi yanımda olmayınca ;

   Anladım ki hayat zormuş anne.

 

                      Ağlıyorum,ölüyorum,bitiyorum.

                       Seni arıyorum ama bulamıyorum .

                         Şimdi seni çok daha iyi anlıyorum.

                          Hayat,hayat zormuş be anne.

                                                 

                                                 Anam derdin ya hep bana ,

                                                 Ağlardın ben üzülünce.

                                                Kahrolurdun beni öyle görünce .

                                                Anladım ki hayat zormuş anne.

                                               

                                                Şimdi senden uzaktayım saatlerce.

                                                Üzülüyorum, ağlıyorum her gece.

                                                Senin de dediğin gibi günlerce,

                                                Anladım ki hayat zormuş be anne.

                                                                                                                       

EMİNE EMİR     9-E

                                                                                                      ANNESİZLİK Mİ   

        Anne kimdir bilir misin? Anne sen dünyaya gözlerini ilk açtığında karşında sana sevgi dolu bakan,sen büyürken saçının bir teline bir şey olacak diye telaşlanandır.

    Bir düşünün bu hayatta annemiz yok. Ne yapardık? Siz okuldan gelinde evde yemek hazırlayan kişi, sabah sizi uyandıran kişi,sizin için endişelenen…  Anneniz olmadığını düşünün. Telefon rehberinde ‘Annem’ diye kayıtlı bir kişi yok.İşte o zaman hayat,sizi herkesten çok farklı kılar. Bu farklılık bütün yaşamın boyunca hayatında derin bir iz olarak kalır. Belki de dünyadaki en zor şey hayatına annesiz devam etmektir.Bir anne çocuğu için yaşamını düşünmeden feda edebilir; ama bir başkası canını feda ederken bir kere bile olsa düşünür.Hayat bazen herkese aynı yaşamı sunmuyor.Kiminin annesi, kiminin babası kiminin de her ikisi yoktur.Belki de kabullenmek gerekir bazı şeyleri. Tabi kabullenmek ne kadar zor olsa da…

     Annesiz bir yaşam demek ıssız karanlık bir yolda tek başına yol almak demektir…

 Esra SİVRİER        9/B 

 

BABAM DÖNER DİYE
 

                                                     Bugün yatağımdan,

                                                     Umutla kalktım.

                                                     Babam döner diye.

 

                                                     Bugün de yok,

                                                     Ama olsun annem var.

                                                     Günlerdir bekliyoruz,

                                                     Babam döner diye.

 

                                                     Her şeye rağmen,

                                                     Umudumu kaybetmeyeceğim.

                                                     Babam döner diye.

                                          

                                                     Bugün ağlamayacağım.

                                                     Beni böyle görürse,

                                                     Babam gelmez diye.

 

Fatmanur BOZDAĞ    9-E

                                                                                                       BİR AVUÇ ATEŞBÖCEĞİ

          Hayatta insanın başına her şey gelebilir.Mesela;yağmurlu bir günde hızlı bir araba yüzünden  ıslanabilirsiniz.Ya da sevdiğiniz sevildiğiniz insanın yanında rezil olabilirsiniz. Ama önemli olan bir nokta var .

    Bunlar olurken yanımda kim var ?

Bir insanın hayatındaki  en önemli yeri tabi ki ailesi alır. Ancak onlar kadar önemli birisi daha vardır .

         Kim mi bu ?

       Tabiki de bir dost .

       Onlar aslında bizim kurtarıcı meleklerimiz gibidir .Her zaman bizim yanımızdadırlar.

En kötü durumda bile bizi onlar kurtarır . Çoğu, zaman bunun farkına varmasak da bu böyledir .

İlklerimizi hep onlarla tadarız , acı tatlı ne varsa .

Onlarla yaşarız . Birçok şeyden onlar sayesinde kurtuluruz.

Bir bölge gibi her zaman bizimledirler. Sadece güneşli günlerde değil , en fırtınalı günlerde bile yanımızdadırlar.

Kısacası onlar , bize özenle yapılmış ateş böceği gibidirler .

Eğer kanatlarını kırıp onları incitmesek bize her zaman ışık tutacaklardır.

 

MELİSA TOPÇU   9-F 

BULDUM SENİ

 

                                                  Umutların tükendiği,

                                                  Yüzlerin düştüğü,

                                                  Bilinmezlerin çoğaldığı,

                                                  Bir günde buldum seni…

 

                                                  Tuttun elimden.

                                                  Kaldırdın beni,

                                                  Bir soğuk kış gecesinde,

                                                  Buldum seni…

 

                                                  Kalbimin boşluğuna ,

                                                  Koydum seni .

                                                  Mavi gökyüzünde,bulutların üstünde ,

                                                  Buldum seni…

 

                                                  Kar yağıyordu ;

                                                  Ben ki KİBRİTÇİ KIZ misali,

                                                  Bembeyaz karın altında,

                                                  Buldum seni…

                                                

                                                  Çevremdekilerin kar tanesi gibi ,

                                                  Düştüğü günlerde;

                                                  Benim için gönderilmiş,

                                                  Bir umut olarak BULDUM SENİ… 

Huriye Nur TEKE   9-A  

 

 

  

                                                

 

 

         HATIRLADIN MI?

 

         Hatırladın mı hani o ilk tanışmamızı?

         Güzel bir nisan ayıydı .           

         Ne kadar çok gülmüştük,

         Gözlerimizden yaşlar gelinceye kadar,

         Yıkılırcasına yerlere… 

 

         Hatırladın mı hani o ilk sarıldığımız zamanı?

         Nasıl hissettin ki o zaman ?

         Sadece sustun,gülümsedin ve koşarak gittin .

         Hiçbir şey söylemeden .

 

         Hatırladın mı hani o ilk attığın tokadı?

         Hiç vururken sızlamadı mı yüreğin ?

         Ne kadar canım yanmıştı biliyor musun.

         Hem de sebebini söylemeden. 

 

         Hatırladın mı ayrıldığımız o zamanı?

         Bu sefer güzel değildi o nisan ayı .

         Ne kadar çok ağlamıştım bir bilsen sessizce.

         Şimdi hatırlamana gerek yok aslında .

                                                                                        

         Ayşe PARLAK     9/F

HAKSIZLIK DEĞİL Mİ?
 

Güneş bana gülümserken,

Benim ağlamam,

Haksızlık değil mi?

                                                   

Bulutlar bana umutla bakarken,

Benim umutsuzluğum,

Haksızlık değil mi?

 

Çiçekler cıvıl cıvılken,

Benim neşesizliğim,

Haksızlık değil mi?

 

Ağaçlar bu kadar yararlı iken,

Benim hiçbir işe yaramıyor olmam ,

Haksızlık değil mi?

Derya SİVİŞ     9-A

                                                                                                 

                                                                                                                  KİMİ ZAMAN YALNIZLIK
 

      Yalnızlık bazen huzurdur insan için ,bazense hüzün. Bazen korkudur,kortuğudur,kaçtığıdır

      Bazense, insanın kendi kendini arayışıdır,tüm hayatı boyunca.      

      Yalnızlık insana bilmediklerini öğretir,başka insana nasıl muhtaç olduğunu.Çünkü insan sosyal bir varlıktır.İstese de kopamaz diğer insanlardan.Nedeni de basittir aslında.Yaşamı değerli kılan şey onu paylaşabilmektir. 

      Yalnızlık bir çöle benzer belki de. O uçsuz bucaksız kumlar senin için bir şey ifade etmeyen ve senin de onlar için bir şey ifade etmediğin insanlardır.Ancak o çölde bir yerlerde yeşil bir alan mutlaka vardır.O alan insanın yalnızlığa son verecek olandır. Ancak o alanı bulmak için önce o çölü aşmak gerekir.Çünkü o çöl alanı anlamlı kılandır. 

      Yalnızlık en büyük acıyı ise; aynaya her baktığında artık kendi yüzünden başka bir yüz göremeyeceğini bildiğinde, en çok sevdiğinin artık olmadığını bile bile yaşamak zorunda kaldığında verir insana . 

      Çünkü yalnızlık insanın mutlu olduğunda gözlerindeki ışığın yansımasını bir başka insanın da gözlerinde görememesidir. 

      Çünkü yalnızlık hüznünü, sadece kendinle paylaşabilendir.      
     

      Nargül  Kübra  Taşyıldız   9/A   

 

 

                                                                      MEFTUN MİSALİ

         ‘’Gel gör beni aşk neyledi ? ‘’ demiş yüzyıl öncesi ozanımız.İnsanlar aşktan yana gerçekten neyledi ,ney oldu .

       Aşkla çıkan sesleri yanık yanık yaktı sevdalısına … Önce incecikti,taptaze,yemyeşil ..Sonra yandı sevdiğinden , sevdiği güneş yüzlüsünden . Kurudu , sarardı.

     Olgunlaştı ve belki de yoruldu sevdiğine bakmaktan . Artık bir şey yapmak lazım gelirdi. İşte ney olan insan; seslenmek  istedi  sevdiğine .Sesleniyordu ‘’yanık yanık ‘’…Bir acı , bir umut , bir sevgi , bir aşk yankılandı  dergahtan dergaha…

    Aşık insan yanık yanık anlattı bir çırpıda sevdiğine her şeyi…

    Sevdiğinin  yokluğunda , yok olmaya yüz tuttuğunu… Sevdiğinin yokluğunda nefessiz kaldığını… Sevdiğinin yokluğunda ölümün kendisini dürttüğünü anlattı.

     Sonra sevdiğine ‘’gel gör beni  ‘’ dedi . Yandığımı , eridiğimi , tükendiğimi gör de  gel artık…Sevdiğinden ses yok , bu sefer aldı başını çöllere düştü .

   Mecnun gibi … Ney  olduktan sonra , yandıktan sonra  insan yolculuğa çıktı .Hem de tek başına…Sevdiğine duyduğu aşk yok , uğruna yandığı sevgili yok, dergahında bekleyeceği sevgili yok . Çöller büyüdü gözünde . Zaten kurumuş ,sararmış ney . Durdu daha yolun başında . Yanlızlığa dayanamazdı ney .

     Geri döndü sevdiğine . Varsın sevmesin de . Tutkundu sevdiğine . Meftun misali…

     Bırakamazdı sevdiğini , yok olurdu ney olma sebebi … Ona yanmıştı ya , onun içindi sararma nedeni…

      Aşk gerçekten neyledi . İnletti insanın içini de.Gönlünü yakı verdi . Ne adam akıllı mecnun gibi çöllere düşebildi .Ne de sevdiğinden vazgeçebildi … Çünkü yakışmazdı dergahta bir neyin sevdiğini bırakması.

       

     Berna ŞİRİN   11-B

 

 

                                               MEMLEKETİM

                                                       

Bir avuç toprağa hasret  kalırsın bazen ,

Kokusunu özlersin gurbette.

Manzarasına hasret kalırsın ya,

Dersin işte o zaman memleketim…

 

Kokusunu özledim,taşını,toprağını özledim dersin ya…

Sadece özlemini çekersin ya…      

Dersin işte sonunda ben özledim seni memleketim.

Derin bir of çekersin yine dersin memleketim.

 

Baktın olacak gibi değil,

Alırsın eline, memleketinin fotoğrafına bakarsın.

Özlemini çekersin dersin ki sonunda,

Memleketim…

                                                                                                                   

Kübra AY       9-E    

 

 

            

ÖZLEDİM

           

Özledim desem sesimi duyar mısın?

Zaman zaman derdime çare olup yaramı sarar mısın?

Lakin mesafeler ayırdı kalbimizi.

El ele verip kurduğumuz hayalleri.

                    

Dün gibi hatırlarım ,                          

Gözlerini .

İstesem de olmuyor işte.

Mutlu olman ise Allah’tan,

Tek dileğimdi…

BİRSEN  KÖMÜRCÜ                                                                                                     

 

 

 

SEN GİTTİN YA

Bakışlarında bakışlarım var. 

Benim hayat oyunumda alkışların var.

Kayan yıldız seni bana hatırlattı,

Gerçek değil, bu bir rüya olsaydı,

Sen yanımda olurdun.

 

Kayan yıldız seni hatırlattı! 

Masallardan çıka geldin.  

Benimle oldun. 

Sen gittin ya , 

Ansızın yağmur başladı, 

Güneş battı,  

Ne olduğunu anlamadık. 

 

Birden bire yalnız kalırsın .

Çevrendeki kuru kalabalık,

Görüntüden başka bir işe yaramaz. 

Seni anlaması gerekenler anlamaz.

Dilan KAĞITÇI   9-B

 

 

 SEVİYORUM SENİ

Seviyorum seni,

Kollarımı Toroslar boyu açarcasına .

Ve yaşıyorum parmak uçlarımda .

 

Bir sahil kasabasında ,

Ve sabahın altısında seviyorum seni.

Kahvenin soğuğuna ,

Güneşin doğuşunu sevdiğim gibi …

 

Köprücük kemiklerinin kutsallığı,

Papatyaların saflığı,

Ve bir annenin yavrusuna duyduğu şevkatle ,

Seviyorum .

Öylesine nikbin bir edayla …

 

Tarifi mümkün olmayan bir güzellikle ,

Seviyorum seni.

Bu dünyaya ait değilmişsin ,

Başlı başına bir evrenmişsin gibi.

 

Saat üçü bulmuş .

Ve ben hala bu satırları yazarken de seviyorum.

Gayet sarih bir memnuniyetle halimden,

Tarifi imkansız bir sadakat,

Ve naçizane bir bağlılıkla …

BUKET ÇETİNKAYA

 

                                             Devamı için lütfen tıklayınız...